Harmonie

_160220
Om half vijf een zooi lawaai achter ons de mensen worden gewekt en zijn aan het inpakken de truck rijdt om vijf uur weg, Ada heeft tot nu toe slecht geslapen. We proberen verder te slapen maar om half zeven het zelfs liedje maar nu bij de andere truck die om zeven uur vertrekt. We blijven nog even liggen maar staan om kwart over zeven toch maar op. Wassen, tent opklappen en ontbijten, als we aan het ontbijt zitten zien we een orix naar de waterhole lopen. Om half negen zijn we klaar en vertrekken, rijden terug naar de C14 en gaan richting het noorden. Het is bewolkt en een graad of twee en twintig, het landschap is prachtig. We rijden over de Guab pass afgelopen jaar hebben we die ook gereden, het is ongelooflijk mooi de diepe kloven en grillige geulen langs de weg. Vorig jaar was ons dit niet zo opgevallen, want ook een stuk voorbij de pass blijft dit landschap zo. We rijden inmiddels in het Namib-Naukluft park en slaan rechtsaf de D1998 op. Hier is het landschap veel vlakker, in de verte struisvogels en orixen. We stoppen midden op de weg zetten onze stoeltjes neer en zitten aan de koffie met appeltaart, die we gisteren vanuit Solitaire hebben meegenomen. Ada neemt het stuur over en ik heb de gelegenheid om rond te kijken. Aan het einde van de D1998 gaan we rechtsaf de D1982 op deze weg zullen we ruim honderd vijftien kilometer volgen. Dit is de oude weg tussen Windhoek en Walvisbaai en voert over de Us-Hoogte. Het is een smalle weg met grind, zand, kuilen en rotsblokken, slingert, stijgt en daalt. Maar met onbeschrijfelijke vergezichten over diepe dalen. Zo af en toe regent het niet hard maar de ruitenwissers moeten wel aan. De weg klimt naar ruim achttien honderd meter, en zo af en toe een tegenligger. Het valt ons op dat het hier veel groener is, we eten een broodje en ik kruip weer achter het stuur. Bij de D1412 gaan we deze op, de weg is een soort van verbinding weg naar de C28 dit is de oude route tussen Windhoek en Swakopmund. Ada heeft meteen de mazzel dat zij weer eens een hek moet openen. Deze weg is nog smaller soms maar net zo breed als de auto, ook weer met diepe kuilen en rotsblokken. Maar stijgt en daalt veel minder we blijven op een hoogte rijden tussen de zeventien- en achttien-honderd meter. We komen aan bij een riviertje met een erg modderig oever meer naar links zijn er rotsen en stenen en is het makkelijker om daar over te steken. Het is alleen voor Ada de hele weg fitness met de hekken, we hebben ze niet geteld maar het waren er minstens twintig. We slaan linksaf de C28 op en komen meteen op de Bosua-pass, je kan merken dat dit meer een hoofdweg is geweest hij is een stuk breder en minder kuilen en rotsblokken. We hebben besloten om bij Harmonie camp te overnachten het is inmiddels vier uur als we het pad hier naar toe inslaan. Het is een track van twee kilometer voor we er zijn, bij het hek komt de eigenaar meteen naar ons toe. Hij raad ons aan om naar plek 5 te gaan, op de plek aan beland staan hier twee Mountain Zebra's en een kruising tussen een ezel en Mountain Zebra. De plek is prachtig en zetten de tent op, de eigenaar komt even later om te kijken of het ons bevalt. We zouden nog wel een extra nacht willen blijven maar we hebben te weinig eten bij ons, hij vraagt wat we nodig hebben. Om te beginnen hebben we nog maar voor één maal yoghurt en geen vlees en wijn meer. Hij zet grote ogen op dat we geen wijn meer hebben, maar moet lachen als hij het verhaal van het lekke pak wijn hoort. Volgens hem valt er wel wat te regelen met zijn vrouw, even later komt hij terug met yoghurt, wijn en twee verschillende braai vlees pakketten. Één pakket zijn sjasliek's van orix en de ander zijn verschillende soorten vlees en worsjes. Ook hoort bij ieder overnachting een zak braai hout, we wilden al een zak bij hem kopen. We blijven in ieder geval nog een nacht want de afgelopen twee dagen hebben we veel kilometers gereden. Helaas meldt de eigenaar dat we dan niet op deze plek kunnen blijven staan dus moeten we morgen verkassen Na eerst een biertje maken we de braai aan. Gisteren hadden we nog macaroni over en Ada maakt daar nog een heerlijk gerecht van in de pojti met uien, tomaten en de kruiden die we in Maltahöhe gekregen hebben. Als dit klaar is gaan de sjasliek's van orix op het rooster, deze zijn met een minuut of tien klaar. We eten weer heerlijk, en worden omringd door heel vlindertjes die het op onze wijn hebben gemunt. We gooien nog een stuk hout op het vuur en genieten van de stilte.